สวัสดีปีใหม่ 2565 ครับทุกคน ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของประเทศชาติบ้านเมือง และ ของพวกเราทุกคน เรื่องที่เคยร้าย เคยแย่ ขอให้ผ่านไปกับปีเก่าทั้งหมดนะครับ
สำหรับวันนี้จะมาพูดถึงคำสุดท้ายที่เรากล่าวได้ยากเย็นที่สุดคำหนึ่งในบรรดา "สี่คำนั้น"
ยาก...เพราะเราไม่อยากจะเอ่ยมันออกมา แม้รู้ว่าต้องมีวันที่ได้ใช้คำนี้
ยาก...เพราะมันเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกอันหดหู่ เศร้าสร้อย อาลัยอาวรณ์
คงพอเดากันได้นะครับว่าคำนี้คืออะไร ?
ใช่แล้วครับ คำที่เราไม่อยากเอ่ย หรือ เอ่ยได้ยากเย็นที่สุดคำหนึ่งก็คือคำนี้เอง...
"ลาก่อน"
คำพูดสั้นๆ ที่มีความหมายของการพลัดพรากและจากลา ไม่ว่าการลานั้นจะเป็นการจากลาเพียงชั่วคราว หรือ จากลาชั่วนิรันดร์
นี่ล้วนแล้วแต่สร้างความสะเทือนใจให้กับคนกล่าวคำนี้ไม่น้อย
คำว่า "ลาที" แม้ถึงพรุ่งนี้อาจพบกันใหม่ แต่คำ "ลาก่อน" เหมือนจรจากไกล ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้พบกัน....
สำหรับเราทุกคน ไม่ว่าจะ "ลาที" หรือ "ลาก่อน" เราต้องได้มีโอกาสใช้คำนี้กันทั้งนั้น หวังเพียงหลังจากที่ได้กล่าวคำนี้แล้ว เราจะสามารถจดจำความงดงามของมิตรภาพและสายสัมพันธ์ในส่วนลึกของเราไว้ได้ชั่วกาลนาน
อายุคนเราอาจจะสั้น แต่ขอความฝันนั้นจงยืนยาว
คือโอกาสนี้ส่งความรักแด่ มิตรภาพ ความหวัง และ ความฝันของเราทุกคน
สวัสดีปีใหม่ 2565 ปีเสือตุ้ยนุ้ยครับ.
No comments:
Post a Comment
อ่านเรื่องราวต่างๆ แล้วอยากจะแบ่งปัน อยากถามต่อเชิญได้เลยครับ..